Hvar er skottið?

Klárlega bý ég í Austurbænum en ekki Vesturbænum.
So be it!

2 vikur í Háskóla Íslands og ég nenni ekki enn að læra. Þetta er allt mjög áhugavert og mér finnst gaman að því sem ég get drullað mér til að líta á... En ég er enn að upplifa eftirköstin af skólaleiða síðasta vors.

Nenni ekki eilífu stressi í kringum heimanám, próf og verkefnaskil.

Hm, og langar ekkert sérlega til að vera fátækur námsmaður í, tja, 8 ár eða svo. Stend sjálfa mig æ oftar að því að lesa atvinnuauglýsingarnar í blöðunum: afgreiðslustúlka í bakarí, afgreiðslustúlka í sjoppu, póstburðarkona... Jafnvel fullt starf hjá Pennanum...

Heyrðu, Helga... Hvað heldurðu að þú þénir á þessum annars ágætu störfum? Þú kæmir aldrei neinu í verk af því sem þú þykist ætla að framkvæma í þessu lífi.

Bíddu bara þar til þú þarft að fara að sjá fyrir fjölskyldu... Já, mér skilst að það sé nú ekki ódýrt að ættleiða börn frá Kína.

Svo má líka setja dæmið upp sem svo:
- ég er háskólanemi til að eiga möguleika á mannsæmandi framtíðartekjum og áhugaverðu starfi þar sem ég væri einhvers metin (get heldur ekki neitað því að ég er svo lánsöm að hafa skráð mig í rétt fag, mér finnst enska afar skemmtileg)
- pabbi og mamma hafa stutt svona vel við bakið á mér undanfarnar vikur því þau vita hversu erfitt er að vera fátækur námsmaður að stíga sín fyrstu skref utan foreldrahúsanna - þau hafa fylgt mér fullkomlega úr hlaði og á þessa braut, svo að lágmarkið væri nú að reyna að standa sig fyrsta árið
- ég bý í þessari fullkomnu íbúð á þessum fullkomna stað eingöngu á þeim forsendum að ég sé háskólanemi sem fari heim til Akureyrar á sumrin

Einmitt, þetta háskólanám er grundvöllur þess að ég er þar sem ég er á þessari stundu

Svo er ég bara fúl út í stofnunina HÍ. Hún er leiðinlegt skrifræðisbákn þar sem engu má treysta og nemendur njóta lítillar virðingar. Og framboð og skipulag námsins, sem menn státa sig af að sé svo stórkostlegt á heimsvísu, er bara ekki til fyrirmyndar. Það eru ljót göt í leiðinlega kerfinu sem enginn nennir að stoppa í; t.d. krefst hitt og þetta "framvísun skólaskírteinis" sem er ekki til. Nemendafélög einstakra skora skilst mér að hafi reynt að sjá fyrir einhverju í þá veruna, en nú eru barasta alls ekki allir nemendur svo heppnir að eiga greiðan aðgang að svona félagi. Kata sem er í listfræðinni og Erla og Bergþóra í almennu málvísindunum eru fullkomnir utangarðsmenn. Og stúdentapólitíkin er yfirborðslegt skítkast.

Ég ætla til Skotlands.

Af eftirfarandi ástæðum er sjálfsálit mitt í lágmarki:
- ég hef verið löt við að læra
- ég hef verið löt við að þrífa
- ég hef verið að vaka fram á nætur og þ.a.l. skemmt marga daga sem annars hefðu getað nýtst til góðra verka og gáfulegra
- ég hef eytt of miklum peningum í óþarfa
- ég hef ekki verið dugleg að lesa þýsku
- ég hef ekki verið dugleg að skrifa e-mail til vina minna í Þýskalandi, Taívan, Japan og á N-Írlandi
- ég hef ekki verið að borða skynsamlega þ.s. ég
a) kann varla að skipuleggja innkaup og áætla matseðil fyrir mig eina, grundavallaðan á því
sem ég keypti og má sjá af
b) finn sífellda þörf fyrir að hugga sjálfa mig
- ég hef ekki verið að æfa almennilega þ.s. ég
a) er enn að jafna mig eftir hrapalleg og síendurtekin mjaðmarmeiðsli sumarsins
b) er ekki búin að koma æfingaráætlun inn í stundarskrána
c) er bara rétt búin að finna mér líkamsræktarstöð í nágrenninu og kaupa þar kort
- ég er full sjálfsvorkunnar yfir því að vera ekki til sem einstaklingur í nýja skólanum, á nýja vinnustaðnum og í nýju ræktinni
- ég er hræd um að allir gleymi mér heima fyrir
- ég sakna pabba & mömmu, afa & ömmu, Hildar & Andra, Unnar & Sigga & Stebbu & Jóhanns, Unu & Valdísar & Þórunnar, Freyju, & Valdísar & Steinlaugar & allra í Bókval, Öbbu & Óla & allra á Bjargi, Önnu Siggu & Tryggva & allra í Hjallalundi (líka þeirra sem eru fluttir að heiman), Bjössa & Sveinbjargar & allra í Beykilundi (þó þeir búi ekki þar að staðaldri), Gumma & Mæju & allra í Kotárgerði, allra annara sem ég umgekkst á Akureyri, Menntaskólans, Te & Kaffis og meira að segja Glerártorgs, fussum svei
- svo er ég með fílapensil á vörinni og sprungin hæl
- og ég þyrfti nauðsynlega að komast í klippingu