miðvikudagur, febrúar 01, 2006
Hún systa mín
er orðin árinu eldri og ég vona að hún hafi átt góðan dag.
Ég sakna þín óskaplega, litla ljúfa, enda blóðið mitt þitt. Mig langar til að vera hjá þér og ég elska þig alltaf.
For there is no friend like a sister
In calm or stormy weather;
To cheer one on the tedious way,
To fetch one if one goes astray,
To lift one if one totters down,
To strengthen whilst one stands.
(Christina Rossetti)
Ég sakna þín óskaplega, litla ljúfa, enda blóðið mitt þitt. Mig langar til að vera hjá þér og ég elska þig alltaf.
For there is no friend like a sister
In calm or stormy weather;
To cheer one on the tedious way,
To fetch one if one goes astray,
To lift one if one totters down,
To strengthen whilst one stands.
(Christina Rossetti)
# posted by Skotta @ 1:08 f.h. 
Líka röddin sko,
ég ætlaði bara að fara að kalla hana þínu nafni þegar ég lét hana hafa afganginn (klinkið sko).
Tjahh, ég sá það bara greinilega..
að það kemur önnur kynslóð af næstum sömu einstaklingum þegar litlu systkynin fara í Menntaskólann.
Kennararnir hljóta stöðugt að upplifa déja-vu ár eftir ár.
Alveg hreint merkilegt.
En þau eru þó sjálfstæðir einstaklingar og því má ekki kalla þau "sömu einstaklingana" þótt þau líkist eldri systkynunum svona mikið.
Já þetta var pæling dagsins.
Þar sem ég held ekki upp bloggsíðu sjálf, gerist ég bara boðflennubloggari í kommenta-kerfum annarra bloggara.
We shall call it a day,
sjáumst/heyrumst/hittumst/gleðjumst
Kunihiko
Viel, viel Liebe von deine Helga Valborg.
<< Home